[Book] ฟ้าสั่งมาสืบ3 "ไม่ใช่นิยายรัก แต่อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความรักอย่างท่วมท้น"

อ่านแล้วรู้สึกอยากมีความรัก!!

โอ๊ย นี่มันนิยายสืบสวนนะ =*=

ปกติเราไม่ได้มาฟีลนี้บ่อยๆ 555 แต่คราวนี้มันอะไรก็ไม่รู้

รู้สึกถึงความผูกพันของสำนักงานนักสืบ "แฟมิลี่" ได้แบบสุดๆ

ยิ่งได้รับรู้อดีตของแต่ละคนแล้วยิ่ง น้ำตาจะไหล TT_TT ทุกคนเข็มแข็งมากฮับ...

เรื่องย่อจากสนพ.

ฟ้าสั่งมาสืบ ตอนที่ 3 บาดแผลปีศาจ

ซานาดะ โชโงะ หนุ่มหล่อขั้นเทพผู้มากับดวง บุคลิกยียวนกวนประสาท และเข้าข่ายปากร้ายใจดี นากานิชิ ชิโนะ หญิงสาวผู้ใช้ชีวิตบนรถเข็น ทนทุกข์กับการฝันเห็นฉากฆาตกรรมได้ล่วงหน้า

ชิโนะฝันเห็นผู้ชายใบหูแหว่ง เจ้าของรอยยิ้มเย็นเยือกในห้องขังเดี่ยว เป็นครั้งแรกที่เธอสะดุ้งตื่นโดยไม่ได้เห็นวาระสุดท้ายของคนในฝัน ไม่นานนัก สำนักงานนักสืบ ‘แฟมิลี’ รับงานตามสืบพฤติกรรมลูกสาวให้นักธุรกิจ และบุกเข้าช่วยเด็กหญิงไว้ได้ขณะถูกล่อลวงให้ใช้ยาเสพติด

ทว่าเมื่อสัมผัสตัวเด็กหญิง ชิโนะกลับเห็นภาพนักโทษชายคนเดิมจะฆ่าตัวตาย ซ้ำร้ายยังต่อด้วยภาพเหตุการณ์ขณะเขาปลิดชีวิตผู้คุม ขณะเดียวกันมีข่าวแหกคุกของเจ้าพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ เพื่อต้องการแก้แค้นอดีตคนรักกับนายตำรวจผู้จับกุมเขา ชิโนะจะทำอย่างไร เมื่อรู้ว่าทุกสิ่งล้วนโยงใยสู่อดีตอันน่าตื่นตะลึง

พร้อมกับความตายซึ่งคืบคลานเข้าหาคนใกล้ตัวเธอทุกขณะ

http://www.blisspublishing.co.th/bookdetail.php?bookid=7127

เล่ม 3 นี้ดึงคะแนนนิยมซีรีย์นี้พุ่งพรวด!!

ทั้งความเข้มข้นของโทนเรื่อง  ความหนักแน่นของคาแรกเตอร์ตัวละคร ความเกี่ยวพันกันของทุกสิ่งทุกอย่างที่วางปมไว้อย่างลึกซึ้ง

พ่อหนุ่มนัยน์ตาแดงยาคุโมะยังชนะอยู่นิดนึงด้วยความซึน แต่ตอนนี้ค้างทางนู้นเล่ม 4-5 ไว้
....มารอดูกันต่อไป

แต่ไม่ว่าซีรีย์ไหนจะเหนือกว่า

ที่แน่ๆชาบูว อ.คามินากะ มานาบุ ขึ้นหิ้งไปเรียบร้อยแล้วววว *[]*//

เล่มนี้ สำหรับเรา

เศร้า แต่ก็น่าติดตาม (อ่านจบเร็วมาก)

เปิดเผยอดีตของทั้งยามางาตะ และคิมิกะไปพร้อมๆกัน

เข้าใจถึงอารมณ์ไม่อยากพูด พยายามจะลืมอดีต

แต่สุดท้ายแล้ว.. เพราะประสบการณ์ในอดีต .. ทำให้เราเป็นเราในทุกวันนี้

...ชอบแนวคิดนี้นะ "ถ้ามัวแต่ปฏิเสธตัวตนในอดีต ก็จะก้าวต่อไปข้างหน้าไม่ได้"

**สปอยแหลก**

โชโงะกับชิโนะ มีบรรยากาศซัมติ้งๆกันได้กำลังเหมาะอ่ะ (หายหมั่นไส้แล้ว) แต่ก็ยังแอบเชียร์คิมิกะอยู่

เล่มนี้เธอโกยคะแนนมาก ทำให้เราเข้าใจคิมิกะมากขึ้น เข้าใจถึงทุกมิติความเป็นมาเลยทีเดียว
(แม้จะแอบรำคาญตอนชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับยัยเด็กเคียวโกะอยู่บ่อยๆ)

เออ บทเคียวโกะนี่ทีแรกปูทางมาเด่นดี แต่หลังๆหายไปเลยนะ -*- สงสัยเจออะไรที่สำคัญกว่ามาเบียดบังล่ะเซ่ะ 555

ตายามางาตะนี่ก็ช่างเกื้อกูลชีวิตทุกคนไว้จริงๆ(เป็นตาลุงที่มีความสำคัญ และเมตตามากอย่างไม่น่าเชื่อ)

---------------------------------

พอเผชิญหน้ากับอันตราย(อีตาคุโรกิเลือดเย็นนั่นน่ากลัวจริงๆ)

ต่างคนต่างอยากปกป้อง กันและกัน

รู้สึกอินไปด้วยแฮะ ว่ามันสมเหตุสมผล

  แบบปกติเวลาอ่านอะไรทำนองนี้เราจะ แอร๊ย งี่เง่า มันจะเว่อร์อะไรขนาดนั้นกันวะ ปกป้องคนอื่นจนตัวตาย บ้าป่าว (แถมแม่มชอบปกป้องแบบโง่ๆ = = )
อันนี้เข้าใจเลยว่าทำไมถึงอยากปกป้อง อ่านแล้วรู้สึก เออ ถ้าเป็นตรูก็ทำแบบนี้วะ

มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วในสถานการณ์เผชิญหน้ากับไอ้บ้าฆ่าเรียบนั่น

------------------------------

ชอบฉากคิมิกะโกหกโชโงะ (และวางยาชิโนะ)

กำลังพอเหมาะ

เนียนด้วย และโผล่ๆแผลมๆความอาลัยออกมาได้ด้วย
(เอ๊ะ เนียน หรือตาโชโงะมันโง่เองวะ??)

-------------------------------

แต่หนูชิโนะฉลาดขึ้นจริงๆ  หายเศร้าแล้ว หายงุ้งงิ้งแล้ว และมีประโยชน์ขึ้นมาก

เครื่องติดตามตัวในนาฬิกา  (โอ้วว) เครื่องช็อตไฟฟ้า (อูวว เป็นอาวุธที่เหมาะ)

-------------------

ตัวละครโผล่มาช่วยเหลือเพียบเลย

ทั้งโทริอิ และตาลุงร้านมอไซค์ (ซึ่งอกหักแน่ 555)

แต่ช่วยกันขนาดนี้ยังรู้สึกคนมันก็ยังไม่พออยู่ดีอ่ะ =_=

สเกลคดีมันใหญ่เกินไปสำหรับจำนวนคนแค่นี้นะ

--->อิตอนแรกก็เหมาะสมดีอยู่หรอก..  สะกดรอยตามเด็กม.ต้น.. แต่ไหงไปๆมาๆเรื่องมันใหญ่ขึ้นได้ขนาดนี้ฟระ 555

ชิบาซากิไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรเล้ย เล่มนี้

แต่ตาหัวหน้าตำรวจ ชื่อ "อิๆ" อะไรซักอย่างนั่นเท่มากกกกกกก >.<

พี่มวยไทยจากหน่วยข่าวกรองนั่นรัศมีจับมากก เล่มหน้ามีบทบาทอีกแน่นอน ฟันธง!!

-----------

หลังๆหายกลัวคุโรกิแล้ว

อดีตนายเศร้ามาก บัดซบมาก TT^TT

ชั้นเข้าใจความรู้สึกหาทางออกเพื่อปิดกั้นความเจ็บปวดนะ

โฮฮฮ แอบเชียร์นายกับคิมิกะอยู่เหมือนกันนะเนี่ยยย

ป.ล.เออ เหมือนเล่มนี้จะอ่านด้วยอารมณ์อ่อนไหวเป็นพิเศษ =_= อะไรๆมันเลยดูดีไปโหม้ดด

ป.ล.กำลังทยอยย้านมาจาก exteenค่ะ ออกแนวเอาบลอคเก่ามาหากินเล็กน้อย = =  ส่วนมากก็เขียนตามอารมณ์ กรีดร้องไปเรื่อยนะคะ โปรดอย่าถือสา