เมืองจันทราดอกไม้ร่วง มหาสมุทรดอกไม้บาน

ปกติอ่านนิยายจีนก็จะแมรี่ซูๆๆ นางเอกดีเลิศ งามล้ำ  ฉลาด แล้วทุกคนก็รุมรัก เดินเรื่องไปก็สนุกดี แล้วก็จบไป

แต่เรื่องนี้ติดค้างในใจอย่างน่าประหลาด

เป็นเรื่องเกี่ยวกับ เทพ เซียน ภูติ ปิศาจ
ใช้ฤทธาอำนาจมากๆหน่อย สัตว์เทพนู้นนี้ ถ้าไม่มีพื้นฐานเซียนๆจีนมาหน่อยจะงงนิดนึง แต่ก็พอถูไถ

ตอนแรกน่าเบื่อเพราะเหตุนี้

แต่อ่านๆไปแล้วก็ลุ้นกับพระนาง (ว่ามันจะลงเอยกันยังไง)

เป็นแนว รัก แต่มิอาจเอื้อม

ด้วยความแตกต่างกันมากเกินไป
ความไม่เหมาะสมของศักดิ์ฐานะ

นางเอกเรื่องนี้ เอาแต่ใจ ฉอเลาะ แต่มีไหวพริบดี ไม่แมรี่ซู ข้อเสียอาจจะเยอะกว่าข้อดีด้วยซ้ำ แต่ก็รับได้นะ คิดซะว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นตอนที่นางยังเด็ก พอโตมามีวุฒิภาวะมากขึ้น ก็เห็นการเปลี่ยนแปลง เห็นความสงบนิ่ง และปลงชีวิตมากขึ้น (แต่นางเอกเป็นภูต อายุราวๆ 300 ปีนาจาา ยาวไปๆ)

ทำให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของชีวิต ว่า ณ ตอนนี้ เราวางแผนว่าจะเป็นแบบนี้ แต่ด้วยจังหวะ ช่วงเวลา สถานการณ์ อาจจะทำให้เหตุการณ์เดินไปในอีกรูปแบบนึงเลยก็ได้

เรื่องนี้ตอนจบ สำหรับบางคนเรียกว่า ไม่สุขสมหวัง

แต่เราชอบ เพราะว่าไม่สมหวังนั่นแหละ เรียลดี (ทุกครั้งที่เขียนรีวิวนิยายจะมีประโยคนี้แทรกอยู่ทุกๆรอบๆๆๆ) เสมือนไม่ชอบนิยายโลกสวย? สุขนิยมมันก็บันเทิงดี แต่นานๆทีก็มาอ้างว้างใจกันบ้างเถอะ

นิราศโซซอน

เขียนไว้นานแล้ว แต่แอพ blogger post แลเวไม่ขึ้น publish เลยดองไว้นานเลย

เห็นกระแสรีวิวเป็นแนว แรกๆดีนะ แต่หลังๆตัดจบเร็วไปหน่อย ห้วนไป บลาๆ

แต่สำหรับเรา (ผู้มาอ่านรวดเดียวตอนเป็นเล่ม ไม่ได้ตามอ่านเป็นตอนๆในเวบ)

ก็รู้สึก
มันก็สนุกดีนะ
อยู่ในหมวด อ่านแล้วเก็บ ไม่ได้ขายทิ้งด้วยแหละ

แม้ระหว่างการดำเนินเรื่อง จะออกแนว เดาได้ ถึงสิ่งที่พระเอกปิดบังไว้
(ถ้าเทียบกันในประเด็นนี้ วุ่นนักรักของบัณฑิต ที่ทำเป็นซีรีย์นั่น ยังวางปมได้จับไม่ได้ ไล่ไม่ทันมากกว่าเยอะ)
[อดเปรียบเทียบไม่ได้นิดนึง มันเข้าซองกยุนวานเหมือนกันอ่ะ ]

ส่วนประเด็นหลักของเรื่องก็เหมือนหนีพ่อไปตามคนรัก นิดหน่อย ไม่รู้สึกซีเรียสหรือคุกคามมาก ขนาดโดนตามฆ่ายังไม่มีฟีลลิ่งกลัวมันตาย (กระดิกเท้ารอด้วยความรู้สึก รอดแน่ๆอยู่แล้นน่ะ)

แต่ถึงกระนั้น ด้วยความอ่อนทั้งหมดที่มี แต่มันดันประทับใจเราตอน ตอนจบอ่ะ
รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลนะที่ตัดสินใจให้จบแบบนี้ (พูดยังไงไม่ให้สปอยดี อ๊ากกก)

(สปอยนิดนึง)
เหมือนเรื่องลิขิตรักจากนรกของนาบูอะ ใบ้ให้นิดนึง แต่สำหรับคนรู้จักมันคือสปอย 555
เราชอบให้จบแบบนี้มากกว่า

โดยรวมก็อ่านได้บันเทิง สนุกสนานดี นายเอกมันกวน สำนวนมีรสชาติ

รักษ์ โดย ราตรีอธิษฐาน

คนชมก็เยอะแล้ว

ขอบันทึกไว้เฉพาะข้อสงสัยในใจเราละกันนะ

-คุณแซม รณภพ ที่ตอนแรกดูจะประทับใจกอร่อกอติกนางเอกนี่หายไปไหน หายไปเลย (ดีหลังๆโผล่มาจบปมตัวเองนิดนึง 555)

-สิบหกปีสำหรับนานา เธอก็ทำตัวดีนะ แต่คนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่หรอ?

-

ดีนะที่เรื่องนี้ตัวละครไม่โง่ หมายถึงไม่ดึงเรื่องยืดเยื้อในอะไรเล็กๆน้อยๅให้คลาดกันไปมา

บทพระเอกจะสงสัยหาลูกก็ฉลาดดี จ้างนักสืบสิ ใช้อำนาจเงินให้เป็นประโยชน์ เก็บผมตรวจDNA นี่ตบเข่าฉาด

บทตัวลูกจะสงสัยว่าชั้นลูกใครก็เออ ดูไม่โง่ดี คิดดีๆก็รู้นะ สืบได้ด้วยตัวเอง (แบบเล็กๆน้อยๆในขอบเขตเด็กสาววัยรุ่นทำได้ ไม่ต้องเว่อร์ปานMi5 ดีจ่ะดี)

แต่พระเอกโง่ปมใหญ่เลย ตอนนางเอกปุบปับเปลี่ยนไปทำตัวเย็นชาและบอกเลิกเลยนี่ก็เชื่อง่ายไปนะ สงสัยความโกรธและผิดหวังจะบังตา

เป็นเราจะแอบสืบอีกซักหน่อยนะว่าหลังจากนั้นนางเอกเปนไงมั่ง ทำนองอยากรู้อ่าา (พยายามคิดว่าพี่แกคงแค้นมาก ไม่อยากรับรู้)

บทคุณเล็กดีนะ เหมือนจะช่วย แต่ที่แน่ๆ ช่วยเยียวยาคนอ่านนี่แหละ 55 เครื่องมือในสมัยเด็กที่แกใส่มันต้องทำนอง head gear, chin cup แน่ๆ 555

สุดท้ายแล้ว โอยย นางเอกมันจะเป็นคนดีอะไรได้ปานน้านน

[ book ] There is a certain reason :wakeari เรือประมงหาปลาและผู้ชายบนนั้น

There is a certain reason :wakeari
เรือประมงหาปลาและผู้ชายบนนั้น

สนพ.neko neko (เพิ่งเคยเห็นสนพนี้ครั้งแรก)
เรื่องโดย Nakahara Kazuya
ภาพโดย Takashina Yuu (คนวาดปก deadlock เจ้าข้าเอ๊ยยย จะกล่าวว่าซื้อเพราะปกก็ไม่ผิดนัก เดินเจอที่เดอะมอลล์งามฯ)

---เรื่องย่อ--
บนเรือประมงหาปลามากุโร่ที่เต็มไปด้วยชายหยาบคายป่าเถื่อน ตัดขาดจากโลกภายนอก และไร้ซึ่งช่องทางระบายความต้องการ ชายหนุ่มหน้าตาดีบนเรือจึงตกเป็นเป้าหมายในทันที
" เฮ้อ ดูเหมือนว่าเจ้าหนุ่มน้อยที่ชื่อชิกินั่นจะโดนเล็งซะแล้ว"

อาซาคุระซึ่งเป็นกัปตันเรือคอยติดตามดูเขา ทว่าชิกิกลับไม่สนใจอะไร และไม่มีท่าทีว่าเกรงกลัว

มิหนำซ้ำยังทำให้อาซาคุระสั่นไหวด้วยการปลุกเร้า..
แม้จะคิดว่าสายตาที่มองมานั้นช่างเซ็กซี่เย้ายวน แต่ใบหน้ายามสบายใจก็ชวนให้รู้สึกว่าน่ารักอย่างมีเสน่ห์

ทว่าในรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยปริศนาของชิกินั้น มีความมืดดำซุกซ่อนอยู่ ทำให้อาซาคุระได้กลิ่นของเรื่องยุ่งยากอะไรบางอย่าง

----------------------------
       อ่านแล้วชวนให้คิดถึง cosair ในบางจุด
อาจจะเพราะเรือ หนุ่มรูปงามบนเรือ และอดีตอันดำมืด สามคีย์เวิร์ดหลัก
แต่เรื่องนี้ก็มีแนวทางของมันอยู่นะ
ชิกิ ไม่ได้น่าสงสารสุดติ่งอย่างคานาเร่ย์ แต่มันน่าหมั่นไส้ ยียวนกวนประสาท
อย่างที่บอก 'เด็กมันยั่ว' ฮะ ตลอดเรื่องความคิดของอาซาคุระต้องยุบหนอพองหนออยู่ตลอด เพราะทุกท่าโพสต์ของฮีมันช่างเย้ายวนเสียจริงๆ ถือซะว่านายเอกเป็นมนุษย์ที่แม้อยู่เฉยๆก็ปล่อยฟีโรโมนออกมาได้ เป็นที่น่าเป็นห่วงระหว่างอยู่ในเรือ (ซึ่งขาดแคลนสตรี) เป็นอย่างมาก

       เนื้อเรื่องมีการสอดแทรกความรู้เกี่ยวกับการออกเรือหาปลามากุโร่ ปัญหาและอุปสรรคต่างๆ (..เดี๋ยวๆ ไม่ใช่สารคดี)
แต่โทนการดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างเฮฮามาก มีความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกในเรือ ที่ต้องร่วมแรงร่วมใจกันในการทำงาน และอยู่บนเรือด้วยกันเป็นปีๆ (มีการแวะเติมเสบียงบ้างเป็นระยะ) คำพูดการวะเว้ยตามประสา และคำสบถเป็นภาษาปากที่ค่อนข้างแปลได้วัยรุ่น ถึงอารมณ์ แต่ไม่เล่นจนเลยเถิด ชื่นชมผู้แปล รู้สึกอ่านแล้วลื่นไหลดี

       ดำเนินเรื่องเร็ว ไปเรื่อยๆอย่างน่าติดตามว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป เส้นเรื่องมี main plot หลักอยู่เส้นเดียว อาจจะเดาได้อยู่บ้าง แต่ระหว่างทางนั้นก็น่ารักสนุกสนาน

       พระเอกเหมือนเป็นตาลุงที่ถูกยั่วโมโห ปกติก็เป็นกัปตันที่พึ่งพาได้ แต่พาเจอนายเอกแกล้งแล้วเหมือนจะเผลอทำอะไรเพี้ยนๆออกมาตลอด (เอะอะๆก็จะถอดกางเกงโชว์เจ้าโลกว่าข้าเจ๋งนะเว้ยยย)

       โดยสรุปคือค่อนข้างชอบเรื่องนี้เลยทีเดียว รู้สึกผูกพันกับตัวละครอื่นๆบนเรือด้วย และวิถีชีวิตที่ต้องคอยวุ่นวายกับลมฟ้าอากาศและฉลามวาฬมันก็น่าสนใจดี

ป.ล. ฉากเรทมีเป็นมาตรฐานของเรื่องทำนองนี้ ไม่มาก ไม่น้อยไป แต่เรายังไม่ได้อ่านดีๆค่ะ คืออ่านบนเครื่องบิน ก็เกรงใจชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆนิดนึง 55555

เจ้าแห่งทะเลทราย ตอน อาจารย์ชั่วคราว (yaoi)

จะ comment ลง goodread แต่ แอพเด้งเราออกมาทุกทีเลย เซ็งมาก แปะไว้ที่นี่แทนละกัน

เห็นว่ามี 8 เล่มจบ

เล่มแรกนี้ยังไม่ไปถึงทะเลทรายเลย 555 ดีๆ

มันคือนิยายสืบสวน ชิงไหวพริบ มากกว่าฮาเร็มทะเลทราย ซึ่งถูกจริตเรามาก

นึกถึง deadlock หน่อยๆ ที่จบเล่มแรกทำเอาเพ้อออ ชักกระแด่วหาเล่ม2

หวังว่าจะทำดี คุมโทนนี้ต่อไปได้เรื่อยๆ

ป.ล.ฉากเรทก็มี ความเป็นวายก็ยังมีอยู่ เพียงแต่ร่างกายของนายเอกจะแปลกใหม่นิดนุง

ช่วงดำเนินเรื่อง ปูเรื่องก็ไม่น่าเบื่อนะ รู้สึกแต่งได้ดี มีอะไรให้ติดตาม กระตุ้นต่อมอยากรู้ไปเรื่อยๆ ชื่นชมผู้แปลด้วยส่วนนึง

ลู่เหริน

อ่านเล่มแรกเกือบเขวี้ยงทิ้ง

พออ่านเล่มสองจบ ปิดหนังสือเบาๆ แล้วทบทวนอยู่กับตัวเองนานมาก ..

สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรวะ? ยุทธภพฮาเฮ ?

เหมือนถูกจับขึ้นรถไฟเหาะตีลังกาแล้ววู้บไปวู้บมา

การเดินเรื่องพอเข้าใจ แต่ปมปริศนามากมายที่หยอดมาระหว่างทางนี่แบบ งงมาก จนกระทั่งเฉลย.. นั่นแหละ อ่านให้จบนะคะผองเพื่อน แล้วถึงจะเก็ท

จะว่ามันเป็นสไตล์อี้เหรินเป่ยหรอ ? ก็ไม่ขนาดนี้อ่ะ สมัยองค์ชายอัปลักษณ์ยังคุมโทนเรื่องได้ รู้พล็อตหลักพล็อตรอง

อันนี้ตรูไม่รู้พล็อตหลักเลย รู้แต่คงต้องจับตาดูชีวิตอิคุณชายนายท่านนี่กับเงาเพี้ยนๆสิบหก นี่ไปเรื่อยๆ

(อนึ่งชื่อองค์รักษ์เงาก็งงมาก นี่อิชั้นท่องเลขจีนไปก่อนแล้วหนา)

ที่แน่ๆคือตัวเอกต้องไม่ปกติ มันต้องจิตอะไรบางอย่าง อ่านไปอ่านมาจนเราจะจิตตามไปด้วยละ

Cherry Blossom is blooming now แล้ว... ซากุระก็จะบาน

คือมันพีคคค!! กะอ่านแล้วรีบๆขาย แต่ไม่ช่ายอ่ะ ขายไม่ลงแล้วอ่ะ!!

โมเอ้ฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมวหนักมากกกก!!!

อาจารย์เป็นหนุ่มตรรกะ(หน้ามึน) ที่น่ารักมากก อ่านไปก็นึกสงสัยตลอดว่านี่คือคาแรกเตอร์คุณ(สามี)ฮายาชิ หรือเปล่าเนี่ยยย

คือไม่ใช่เนิร์ดฉลาด รู้ทุกอย่าง คูลๆแบบที่เราเคยชินกันนะ

มันต้องผสมไปด้วยความหน้ามึน ไม่แคร์ใครแบบใสซื่อๆและไม่รู้ตัวว่าตรูผิดอะไร มีทฤษฎีแปลกๆอะไรโผล่ออกมาตลอดด้วย

แล้วตาคนน้องนี่ก็มุ้งมิ้งทำใจสั่นมากอ่ะ นี่แอบเชียร์ แต่ก็รู้สึกว่าดีแล้วที่หักจบไปแบบไม่ได้ดราม่าหรืออะไร ความสัมพันธ์แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน

เรื่องวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่สอดแทรกมาค่อนข้างชัด และไหลลื่นเป็นธรรมชาติมาก

ดีที่อ่านนิยายและการ์ตูนญี่ปุ่นมาเยอะ เลยค่อนข้างชิน แล้วรู้สึกอิน

แต่ถ้าคนที่ไม่มีพื้นมาก่อนเลยนี่น่าจะมีงง

บริษัทหาห้องเช่าเป็นยังไง ค่านายหน้า ค่าแรกเข้า การย้ายบ้าน การหางาน วันปีใหม่ กิจกรรมปีใหม่ ศาลเจ้า ดอกไม้ไฟ และความสำคัญของคริสมาสต์ ช็อกโกแลตตามมารยาท และไวท์เดย์ (เอาจริงๆรู้สึกความสำคัญของคริสมาสต์สำหรับญี่ปุ่นจะไม่เหมือนฝรั่งอย่างสิ้นเชิง555)

ระดับความสนิทกับนัยยะของของขวัญนี่ก็ละเอียดอ่อนมากกกก เอาจนรู้สึกว่าคนญี่ปุ่นนี่น่าจะเหนื่อยนะ คิดมากไปมั้ย 55

เข้าใจฟีลลิ่งคุณเพื่อนนิวนะ เรียลมาก เป็นความขัดแย้งอยู่ในใจตัวเองที่สมจริง (นี่ฉันอินทำไม? 555)