อ่านเล่มแรกเกือบเขวี้ยงทิ้ง
พออ่านเล่มสองจบ ปิดหนังสือเบาๆ แล้วทบทวนอยู่กับตัวเองนานมาก ..
สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรวะ? ยุทธภพฮาเฮ ?
เหมือนถูกจับขึ้นรถไฟเหาะตีลังกาแล้ววู้บไปวู้บมา
การเดินเรื่องพอเข้าใจ แต่ปมปริศนามากมายที่หยอดมาระหว่างทางนี่แบบ งงมาก จนกระทั่งเฉลย.. นั่นแหละ อ่านให้จบนะคะผองเพื่อน แล้วถึงจะเก็ท
จะว่ามันเป็นสไตล์อี้เหรินเป่ยหรอ ? ก็ไม่ขนาดนี้อ่ะ สมัยองค์ชายอัปลักษณ์ยังคุมโทนเรื่องได้ รู้พล็อตหลักพล็อตรอง
อันนี้ตรูไม่รู้พล็อตหลักเลย รู้แต่คงต้องจับตาดูชีวิตอิคุณชายนายท่านนี่กับเงาเพี้ยนๆสิบหก นี่ไปเรื่อยๆ
(อนึ่งชื่อองค์รักษ์เงาก็งงมาก นี่อิชั้นท่องเลขจีนไปก่อนแล้วหนา)
ที่แน่ๆคือตัวเอกต้องไม่ปกติ มันต้องจิตอะไรบางอย่าง อ่านไปอ่านมาจนเราจะจิตตามไปด้วยละ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น