[ Book ] จันทราอุษาคเนย์ โดย วรรณวรรธน์ (สปอยค่ะ แง่ลบด้วย)

เนื้อหาในบลอคเป็นความรู้สึกหลังอ่านจบของเรานะคะ (แง่ลบซะด้วย)ซึ่งของแบบนี้เราคิดว่าลางเนื้อชอบลางยา ใครจะชอบหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับคนด้วยแหล่ะ
ดังนั้นแฟนพันธุ์แท้ผู้ชื่นชอบเรื่องนี้อย่าเพิ่งด่า (บลอคเราเงียบจะตายยย คนอ่านไม่เยอะหรอกมั้ง)
คนที่ไม่เคยอ่านแล้วหลงเข้ามา ก็ฟังหูไว้หูละกันนะคะ

จันทราอุษาคเนย์ นิยายย้อนยุคอิงประวัติศาสตร์
เล่าเรื่องราวของ ตมิสา เด็กสาวหลงยุคเข้าไปยังสมัยโบราณบนดินแดนอุษาคเนย์
พบพากับความรักผูกพันและ "พันธะสัญญา" กับเจ้าชายผู้เป็นจอมทัพใหญ่แห่งแคว้นเศรษฐปุระ
นำพาไปสู่การเดินทางแสวงหาดินแดนใหม่ของถิ่น อุษาคเนย์
ท่ามกลางสายใยของบิดาที่เพียรพยายามค้นหาลูกสาวกลับสู่วันเวลาดังเดิม
ตมิสาจะสามารถกลับคืนวันเวลาของเธอได้หรือไม่
นิยายกึ่งโรแมนติคประวัติศาสตร์ จะนำไปสู่การค้นหา และความหมายอันยิ่งใหญ่ ของดินแดนใหม่ที่ถือ กำเนิดจากพันธะสัญญา และความรัก..
มาเถิด มาเพ่งพิศดู ความรักงดงาม ย่อมสร้างสิ่งงดงามเสมอ เจ้าจันทราจะอยู่เคียงคู่..อุษาคเนย์ ฤาไม่ เห็นทีต้องพลิกหา..."คำตอบ"
โดยพลันแล้ว เจ้าจันทราอุษาคเนย์

(คำโปรยบนหนังสือ)



----------------------------------



ได้ยินพันทิพเชียร์กันเยอะมากกกกกกกก ดี เลิศ ประเสริฐสุดๆ
เลยคาดหวังไว้ซะสูง
ปรากฎว่า รู้สึกเราจะรับความหวานระดับนี้ไม่ได้อ่ะค่ะ =__='
รู้สึกแม่นางเอกมันทำตนมีประโยชน์น้อยเหลือเกิน (ฮือออ ต้องขอโทษแฟนๆวรรณวรรธน์มา ณ ที่นี้ด้วย)


แต่ก่อนเราก็อ่านนิยายเจ้าป้า ณ บ้านวรรณกรรมได้นะ
แบบหวานๆ รักกัน ศักดิ์ศรี กษัตริย์ อะไรงี้
ถือว่าชอบเลยทีเดียวแหละ

แต่ไม่รู้กับเล่มนี้มันทำไม รู้สึก  ทน ไม่ ด้ายยยยยย !
หรือช่วงนี้อ่านนิยายสมัยใหม่มากไป!?! แบบนางเอกเธอต้องสู้คน ปากต้องกัด ตีนต้องถีบ บู๊ต้องได้ (อันนี้ก็แนวแฟนตาซีไป)
แต่พอมาเจอคอนเซปแม่ยอดขมองอิ่มของฉัน ตัวจะบาง เอวจะหัก ไม่ต้องทำอะไรนั่งสวยอยู่บนหิ้งเป็นกำลังใจให้พี่ก็พอ  แล้วมันแบบ
โอ๊ยยยยยย
ถ้าหมดรักนี่ไม่เหลือค่าอะไรอีกเลย !

คือบทสวีทมันไม่ได้อะไรมากเลยนะ(เน้นเชิดชู ขึ้นหิ้งค่ะขึ้นหิ้ง) ความรักก็บังตาไม่มาก พระเอกไม่ได้ทำอะไรโง่ๆเพื่อนาง ดำรงตนอยู่เพื่อชาติบ้านเมืองได้ดีเลยเชียวแหละ
แต่ความรู้สึกเราคือ ไม่มีนาง เค้าก็อยู่กันได้มั๊ย? แบบ นางมีประโยชน์อะไรมากกว่าจิ้มแผนที่แล้วบอกว่าตรงนี้คือทะเลปร๊ะ?

แต่นับถือในเรื่องประวัติศาสตร์ เป็นยุคที่ไม่ค่อยมีคนเขียนถึง (ข้อมูลปึ๊กมั๊ย แท้มั๊ย ไม่รู้ค่ะ เพราะไม่ได้เช็กนะ) แต่เขียนได้น่าสนใจมากๆ อ่านแล้วเห็นภาพความเป็นอยู่ในยุคนั้นเลยจริงๆ
การเมืองนี่อินมากกกก ฝ่ายนู้น ฝ่ายนี่
คือเรื่ององค์ประกอบและทางแก้ปัญหาของพระเอก
ความคลางแคลงใจของคนรอบข้าง อันนี้สื่อออกมาได้พอเหมาะพอดีมากๆ
ภาษาก็ดีค่ะ แม้ทีแรกจะไม่ค่อยชิน เพราะปกติอ่านแต่คุณทม นามปากกา โรสลาเรน ลักษณวดี อะไรเทือกนั้น
นี่เป็นเรื่องแรกของวรรณวรรธน์จริงๆ

สรุปคือ นอกเหนือจากความมีประโยชน์ของนางเอก เราชื่นชมหมด ทุกสิ่งอัน
บทพระนาง บทประวัติศาสตร์ บทการเมือง แทรกมาอย่างพอเหมาะพอดี ไม่ทันจะให้ได้เบื่อ

เลยทำให้ลังเลเลยว่า บรรลังก์แห่งสายหมอกที่อยู่ในมือตอนนี้เนี่ย อ่านต่อดีป่าวนะ T__T ฮือ