เขียนไว้นานแล้ว แต่แอพ blogger post แลเวไม่ขึ้น publish เลยดองไว้นานเลย
เห็นกระแสรีวิวเป็นแนว แรกๆดีนะ แต่หลังๆตัดจบเร็วไปหน่อย ห้วนไป บลาๆ
แต่สำหรับเรา (ผู้มาอ่านรวดเดียวตอนเป็นเล่ม ไม่ได้ตามอ่านเป็นตอนๆในเวบ)
ก็รู้สึก
มันก็สนุกดีนะ
อยู่ในหมวด อ่านแล้วเก็บ ไม่ได้ขายทิ้งด้วยแหละ
แม้ระหว่างการดำเนินเรื่อง จะออกแนว เดาได้ ถึงสิ่งที่พระเอกปิดบังไว้
(ถ้าเทียบกันในประเด็นนี้ วุ่นนักรักของบัณฑิต ที่ทำเป็นซีรีย์นั่น ยังวางปมได้จับไม่ได้ ไล่ไม่ทันมากกว่าเยอะ)
[อดเปรียบเทียบไม่ได้นิดนึง มันเข้าซองกยุนวานเหมือนกันอ่ะ ]
ส่วนประเด็นหลักของเรื่องก็เหมือนหนีพ่อไปตามคนรัก นิดหน่อย ไม่รู้สึกซีเรียสหรือคุกคามมาก ขนาดโดนตามฆ่ายังไม่มีฟีลลิ่งกลัวมันตาย (กระดิกเท้ารอด้วยความรู้สึก รอดแน่ๆอยู่แล้นน่ะ)
แต่ถึงกระนั้น ด้วยความอ่อนทั้งหมดที่มี แต่มันดันประทับใจเราตอน ตอนจบอ่ะ
รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลนะที่ตัดสินใจให้จบแบบนี้ (พูดยังไงไม่ให้สปอยดี อ๊ากกก)
(สปอยนิดนึง)
เหมือนเรื่องลิขิตรักจากนรกของนาบูอะ ใบ้ให้นิดนึง แต่สำหรับคนรู้จักมันคือสปอย 555
เราชอบให้จบแบบนี้มากกว่า
โดยรวมก็อ่านได้บันเทิง สนุกสนานดี นายเอกมันกวน สำนวนมีรสชาติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น