[ Book ] เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน

ขอบคุณนิยายดีๆ ฟินๆ ที่อ่านแล้วยิ้มได้

ฮาหมอธามมาก ความคิดแบบ ตรง และฮา แบบไม่หยาบ(มาก) คุณทำได้

อิพี่กันต์จัง(ไร)นี่ก็แสนดีเกิ๊นนน 

อิหมิงต่างด้าวนี่น่ารักน่าถีบสุดๆ โดยรวมเป็นองค์ประกอบที่กำลังพอดี

พี่นายซึนไปนิดนะ(แต่เข้าใจว่าอิหมิงมันก็หล่อหลอมซะ)

เรื่องรักในวัยทำงานที่พอเหมาะพอดี ไม่ออกนอกหน้ามากไป ยังแคร์สังคมและผู้ใหญ่อยู่บ้าง ไม่ต้องงอนกันมากมายไร้สาระ ไม่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่อยู่ในจุดที่เรารู้ว่ายังมีใครอีกคนอยู่เคียงข้างเสมอนะ

สิ่งที่ประทับใจมากคือ สำนวนผู้แต่ง เฉียบขาดมาก ฮา แต่กระชับ ยิ่งมาคำเดียวจอด(ขำต่อได้เป็นวัน) และคำพูดคำจา แมนๆ แต่ก็ยังแสดงความน่ารักของตัวละครออกมาได้

ตินิดนึงตรงเนื้อเรื่องมันราบ เรียบ ไปหน่อย

ไม่ค่อยมีจุดพีค (อย่าบอกนะว่าไอ่ต่อยกันในผับ กับเรื่องอาม่านั่นพีคสุดแล้ว =____=) แต่คิดอีกแง่ก็เรียลดีนะ ชีวิตหนุ่มออฟฟิศ กับ หมอหมาธรรมดาๆ มันจะexciteอะไรมากมายวะ จะให้โดนจับเป็นตัวประกันระเบิดภูเขาเผากระท่อมอะไรงี้มันก็ไม่ใช่ป่ะ

#เมื่อรักไปแล้วก็หาข้ออ้างได้เสมอ

[ Book ]Sputnik Sweetheart :รักเร้นในโลกคู่ขนาน by Haruki Murakami

เพิ่งสังเกตเห็นว่าในห้องสมุดมหาวิทยาลัยมีหนังสือของมูราคามิเยอะมาก (มันเพิ่งมาใหม่ด้วยแหละ)

ได้ยินชื่อเสียงมานาน แต่กลัวจะลุ่มลึกเกินไปจนเราเข้าไม่ถึง เลยไม่กล้าซื้อซักที

ครานี้เลยเป็นโอกาสอันดี

ไม่รู้นึกไงหยิบเล่มนี้มากรีด (จริงๆเคยอ่านผ่านตา ฮาวทู เริ่มต้นกับมูราคามิ มาแล้วแหละมาเรื่องไหนๆอ่านง่ายควรหยิบมาเป็นลำดับแรก ..แต่สุดท้ายก็ลืมหมดแล้งจ้า)

พอเปิดดูผ่านๆ สะดุดเข้ากับหน้าที่ว่า(สปอยนิดๆ?) สุมิเระแอบมองเรือนร่างของมิวตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วคิดว่ามันสวยมากกกกกก 

โถ เริ่มมาก็แววโรแมนติกผสานอีโรติกเลยตรู 

แล้วเราก็ติดกับที่อะไรแบบนั้น เริ่มอ่านต่อตั้งแต่หน้านั้นเลย

เป็นบทจดหมายพร่ำเพ้อของสุมิเระนั่นเอง

สรุปคือเราอ่านกลางเรื่องก่อน แล้วค่อยไปอ่านช่วงแรกๆ

เหมือนเพิ่งไปรู้จักสุมิเระ รู้จักมิว และรู้จักผู้ชายคนนั้นทีหลังเลย (ทั้งๆที่เฮียมูก็อุตส่าห์อินโทรมาซะดีแท้ๆ ขอโทษนะคะ ;p)

 เรื่องราวมันเป็นเช่นไร ขออนุญาตสื่อด้วยคำโปรยท้ายปก

เราเขียนเองก็คงไม่ได้อย่างนี้

บอกไม่ถูกว่าถูกดึงดูที่ตรงไหน แต่นับจากแค่เปิดผ่านดูเท่านั้น เราก็ถูกดูดลงไปในโลกของตัวหนังสือ นั่งลงอ่านอยากเอาเป็นเอาตาย 

และเข้าใจแล้วว่ามนต์ตราของเฮียมูมันเป็นเช่นนี้นี่เอง

เรา ซึ่งไม่มีความสนใจอะไรเกี่ยวกับหญิงรักหญิงเลยซักนิด กลับติดเรื่องนี้

เพราะมันสื่อถึงอารมณ์ความเหงาหรือ? ไม่เชิงหรอก อารมณ์อะไรไม่รู้ที่มันแปลกๆ แต่ล้วนมีอยู่ในตัวของเรานี่แหละ